ای انسان واقع بین ! اشک بریز و اشکهای سوزان بریز. خون دل از دیده هایت سرازیر کن ! شیرینی حیاط واقعیت را به تلخی سایه های حیاط بفروش .و متوجه نباش که نسل آینده ات عروسک هایی هستند که در سر انگشتان عوامل ناچیز طبیعت و جباران روزگار جست و خیز خواهند کرد .
به تو چه که مغز های نسل کنونی ات با تفکر به مبارزه برخاسته اند ؟! به تو چه مربوط که خنده های تصنعی و سفارشی تو به ارزان ترین قیمت خریداری شده و اشک های سوزان بینوایان را به دامان شان فرو می ریزاند؟ ...
آیا این همه زیبایی های طبیعت و نیروهای جهان هستی و عظمت های انسانی که مانند میوه های درخت پر شاخ و برگ خلقت اند به این حماقت های آدمیان بهت نزده و اشک نمی ریزند؟...
<<کریم فیضی>>
